Choroba Peyroniego – nienaturalne skrzywienia penisa

Skrzywienie penisa jest przyczyną kompleksów wielu mężczyzn. Duża część tych przypadków dotyczy lekkiej krzywizny, która jest wyłącznie defektem kosmetycznym, nie przeszkadza we współżyciu i nie wywołuje bólu. Jednak w niektórych sytuacjach zakrzywienie jest tak duże, że wymaga ingerencji chirurga.

Choroba Peyroniego jest dolegliwością dotykającą przeważnie mężczyzn po 50 roku życia. Polega na włóknistym stwardnieniu ciał jamistych penisa, powodując znaczne jego wykrzywienie, utrudniajace a czasami wręcz uniemożliwiające odbywanie stosunków seksualnych.

Twardniejące ciała jamiste prowadzą do powstawania w obrębie osłonki białawej prącia, twardych, łącznotkankowych blaszek oraz pojawiania się na powierzchni narządu guzków. Przez długi czas nie mają wpływu na jakość życia seksualnego, ale wraz z rozwojem choroby zauważalne staje się nienaturalne wygięcie prącia we wzwodzie oraz towarzyszący mu ból a w skrajnych przypadkach namnożenie blaszek całkowicie uniemożliwia współżycie.

Swoją nazwę choroba Peyroniego wywodzi od nazwiska francuskiego chirurga François de la Peyronie, który jako pierwszy opisał ją już w roku 1743. Dokladne przyczyny jej powstawania nie są do końca znane, ale za najbardziej prawdopodobne uważa się mikrourazy prącia, zwłaszcza w czasie stosunków płciowych, infekcje, zapalenia cewki moczowej, choroby weneryczne, zmiany miażdżycowe. Choroba Peyroniego częściej diagnozowana jest także u mężczyzn z innymi przewlekłymi schorzeniami, m.in. cukrzycą, reumatoidalnym zapaleniem stawów, dną moczanową i zapaleniem żył.

Znaczne skrzywienie penisa w przebiegu choroby Peyroniego

Leczenie choroby Peyroniego przebiega dwutorowo. Etap pierwszy obejmuje leczenie farmokologiczne, polegające m.in. na podawaniu pacjentowi kolchicyny, para-aminobenzoesanu potasu lub witaminy E. Stosowane są również iniekcje sterydów wprowadzane bezpośrednio do ciał jamistych. W przypadku braku efektów terapii farmakologicznej lub bardzo nasilonej choroby pozostaje przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego.

Standardową techniką operacyjną w tym przypadku jest plastyka ciał jamistych (tzw. metoda Nesbita), polegająca na wycięciu „okienka” w otoczce białawej prącia po stronie przeciwnej do płytki wywołującej krzywiznę, a następnie poprzecznym zszyciu brzegów powstałej rany. Chirurg zakłada specjalne szwy na przeciwległą stronę skrzywienia, które następnie po ok. 2 miesiącach obrastają nową tkanką, tworząc tym sposobem silny zrost trzymający skrzywienie. W wyniku zwężenia tej części prącia, gdzie nie ma zmian bliznowatych, następuje wyprostowanie penisa i – co dla sporej części mężczyzn jest głównym powodem wahania się nad wyborem tej metody – nieznaczne skrócenie członka.

Zabieg prostowania penisa trwa od 1 do 2 godzin i wykonuje się go w znieczuleniu ogólnym. W niektórych przypadkach jego przeprowadzenie może powodowac efekty uboczne w postaci kilkudniowego obrzeku penisa oraz utraty czucia przez kila tygodni.