Kult dużego penisa

Już od czasów prehistorycznych męskość była przedmiotem kultu praktycznie w każdej kulturze i pod każdą szerokością geograficzną. Wymownym symbolem takiego podejścia są symbole falliczne, przedstawiające penisa w stanie erekcji. Spotykane w rozmaitych działach sztuki, obrazach, rzeźbach i literaturze kojarzą się z siłą, dominacją, energią i płodnością – czyli podstawowymi atrybutami mężczyzny.

Mity fallocentryczne, czyli historie których głównym motywem przewodnim są obdarzone nadprzyrodzonymi właściwościami penisy (fallusy) bogów lub bohaterów szczególnie często spotykane były w kulturach przedchrześcijańskich, min. na Bliskim Wschodzie, rejonie Morza Śródziemnego, starożytnych Indiach, w kulturach Majów oraz Japonii. Zgodnie z nimi, boski penis i pochodzące z niego nasienie były początkiem stworzenia i formowania świata:

Według sumeryjskiego poematu z trzeciego tysiąclecia przed naszą erą bóg Enki swoim nasieniem napełnił dwie największe rzeki Mezopotamii – Tygrys i Eufrat, zapewniając ludziom urodzaj i dostatek.

W starożytnym Egipcie wierzono, że bóg Atum miał stworzyć cały świat poprzez masturbację.

W Indiach hinduistyczny bóg Śiwa i jego penis są tematem niezliczonej ilości świętych ksiąg a czczony przez buddystów Budda miał rzekomo chowajacego się penisa wielkości końskiego członka.

Motywy falliczne spotykane są także Biblii, gdzie występuje przypowieść o przymierzu Jahwe z narodem wybranym, którego symbolem stało się obrzezanie penisa przez Żydów.

Symbole falliczne, przedstawiające członka w stanie erekcji, czasami z towarzyszącymi mu narządami żeńskimi umieszczano w świątyniach, pałacach, czasem także przy drogach i placach miejskich. Symbolizowały one siłę, potęgę twórczą oraz płodność (także w kontekście rolnictwa i obfitości płodów rolnych), a także zapewniać miały bezpieczeństwo.

Symbol męskości w roli ochrony przed złymi mocami i nieprzyjaciółmi występował m.in, w starożytnej Grecji, gdzie przed domami, na skrzyżowaniach dróg i wzdłuż granic ustawiano rzeźby Hermesa z dużym członkiem w stanie erekcji. Zwyczaj praktykowany jest do dnia dzisiejszego także w Indonezji, Tajlandii, Borneo czy na wyspie Bali, gdzie na pograniczach gospodarstw lub pól uprawnych ustawia się rzeźby postaci z groźnymi, złowrogimi minami i dużym fallusem, co ma działać podobnie jak w naszym kręgu kulturowym tabliczka z napisem „Uwaga, zły pies!”.

Innym przykładem praktykowanych współcześnie zwyczajów nawiązujących do kultu fallicznego jest np. coroczny Festiwal Stalowego Penisa (Kanamara Matsuri) w japońskim mieście Kawasaki. Jest to radosne wiosenne święto, podczas którego ludzie świętują zakończenie zimy i obudzenie się natury z zimowego letargu. Uczestnicy festiwalu proszą o zdrowie, udane małżeństwo, kobiety o łatwy poród a biznesmeni o szczęście w interesach. Centralnym punktem obchodów jest pochód na którego czele niesiony jest olbrzymi różowy penis. Kolejnym popularnym zwyczajem z Kraju Kwitnącej Wiśni Japonii jest także powszechne używanie fallicznych amuletów jako breloczków, np. do kluczy samochodowych.